زحل با آن درخشش رنگ پریده و زرد فامش ، در میان سیاره های منظومة شمسی به واسطة حلقه های باشکوهی که اطراف استوای آن قرار گرفته اند متمایز است . زحل دومین سیارة بزرگ منظومة شمسی و با خانوادة بزرگی از اقمار است .این سیاره از سال 2004 ه فضاپیمای کاسینی وارد مدار آن شد زیر دقیق ترین بررسی ها قرار داشته است .
مدار :
این سیاره که به نام یکی از خدایان رومی و پدر ژوپیتر ، ساترن نامیده شده ، ششمین سیارة منظومة شمسی از سوی خورشید است . این سیاره تقریبا دو برابر دورتر از همسایة خود ، مشتری نسبت به خورشید قرار دارد . در چنان فاصله ای میزان درخشش خورشید تنها به اندازة 1% آن چیزی است که روی زمین احساس می شود . گردش وضعی زحل به دور خود تنها 10 ساعت و نیم به طول می انجامد . محور دوران سیاره 26.7 درجه نسبت به سمت صفحة استوایی اش خمیده است و انحراف دارد که به معنی این است که هر یک باری که سیاره به دور خورشید می چرخد در مقاطغی هر یک از قطب هایش به سوی خورشید خمیده می شوند . این انحراف محور ، در کنار تابش ظعیف خورشید و منبع حرارت درونی سیاره در کنار هم تفاوت های فصلی را روی سیاره به وجود می آورد .
ساختار :
وقتی ما به زحل نگاه می کنیم آنچه می بینیم در واقع فراز و بالای جو این سیاره است که به طور عمده از هیدروژن و اندکی هلیوم تشکیل شده است این لایة مریی کمربند هایی ظریف و کمرنگ به موازات استوای سیاره به وجود می آورند . وضعیت فیزیکی مواد سازنده زحل با تغییر عمق و در اثر افزایش دما ، چگالی و فشار تغییر می کند . لایة بیرونی گازی تشکیل شده از هیدروژن و هلیوم کم کم به لایه ای عمیق تر می رسد که در آن هلیوم و هیدروژن ساختاری شبیه به مایع دارند . در لایه های بسیار عمیق تر اتم ها الکترون های خود را از دست می دهند و هیدروژن و هلیوم همانند فلزات رفتار می کند این همان جایی است که لایة داخلی فلزی جریان های الکتریکی را به وجود آورده و باعث به وجود آمدن میدان مغناطیسی زحل می شود . همچنین در اینجا انرژی جنبشی قطره های هلیوم تبدیل به حرارت می شود . در مرکز این سیاره هسته از آهن و یخ وجود دارد .
- تاریخ : چهارشنبه ۲۹ شهریور ۹۶
- ساعت : ۲۰ : ۳۴
- ادامه مطلب
- |
- نظرات [ ۰ ]
