آیاتی از قرآن کریم با صراحت عنوان می‌کنند که در کرات دیگر هم موجوداتی مانند انسان و حتی حیوانات و گیاهان وجود دارند که البته احادیث و روایات هم این امر را تأیید می کنند.
در اینجا آیاتی از قرآن و نیز احادیث و روایاتی که وجود حیات بر سیارات دیگر را تأیید کرده اند با هم مرور می کنیم:
· آیه 42 سوره نور، وَ لِله ملک‌السموات والارض و الی‌الله‌المصیر
و (بدانید که) ملک و پادشاهى آسمانها و زمین خاص خداست و بازگشت (همه خلایق) به سوى خداست.
· آیه 44 سوره الاسراء، تسبح له‌السموات‌السبع والارض و من فیهن و ان من شی‌ء‌الایسبح بحمده و لکن لاتفقهون تسبیحهم انه کان حلیماً غفورا.
آسمانهاى هفتگانه و زمین و هر کس که در آنهاست او را تسبیح میگویند و هیچ چیز نیست مگر اینکه در حال ستایش تسبیح او میگوید ولى شما تسبیح آنها را درنمییابید به راستى که او همواره بردبار [و] آمرزنده است.
· آیه 24 سوره الشعراء، قال ربُّ‌السموات‌و‌الارض و ما بینهما ان کتم موقنین.
موسی جواب داد: خدای آسمانها و زمین است و آنچه ما بین آنهاست، اگر به یقین باور دارید.
در آیات نام برده ملاحظه کردید که شباهت این موجودات زنده از شکل آیات کاملاً مشهود است، آیاتی هم دلالت بر این دارند که انسان‌های بر روی زمین و کرات دیگر هم زمان دچار حوادث هولناک روز قیامت خواهند شد.
· آیه 25 سوره نمل، الا سیجدو‌الله‌الذی یخرج‌الخب، فی‌السموات‌و‌الارض و یعلم ما تخفون و ما تعلنون
چرا برای خداوندی سجده نمی کنند که آنچه را در آسمانها و زمین پنهان است خارج ( و آشکار ) می سازد ، و آنچه را پنهان می دارید یا آشکار می کنید می داند؟!
· آیه 63 سوره الزمر، له‌مقالید‌السموات‌و‌الارض والذین کفرو ابایات الله او لئک هم‌انحا سرون.
کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست و کسانی که به آیات خداوند کافر شدند زیانکارانند.
این گزارش حاکی از آن است که چون روز قیامت به انسان‌ها و عقاب و ثواب آنها تعلق دارد لذا حوادث هولناک آن از قبیل ترس و خوف و بیهوش شدن انسان‌ها را شامل می‌شود و فرشتگان از این قاعده مستثنی هستند.
به علاوه اگر منظور از ساکن آسمانها فرشتگان باشند لازم می‌آید که منظور از سماوات، کرات، آسمانی نباشند بلکه همان هفت آسمانی باشند که دارای مراتب معنوی و رتبی هستند، در حالی که با توجه به قرائن فراوان در قرآن مجید هر جا «سماوات» با «ارض» کنار هم آمده‌اند، منظور آسمان‌های سیارات دیگر هستند.
· آیه 2 سوره رعد، الله‌الذی رفع‌اسموت بغیر عمد‌ترون‌ها ثم استوی علی‌العرض و سخر‌الشمس والقمر کل یجری لاجل مسمی یدبر‌الامریفصل‌الایات‌العلکم بلقاء ربکم توقنون.
خداوند همان کسی است که آسمان ها را بدون ستون هایی که برای شما دیدنی باشد برافراشت ، سپس به عرش استیلا یافت : خورشید و ماه را مسخر اراده خود ساخت، که هر کدام در وقت خاص به گردش در آیند ، امر عالم را با نظامی محکم و آیات قدرت را با دلایلی مفصل منظم ساخت ، باشد که شما به ملاقات پروردگار خود یقین کنید.
در این آیه منظور از ستون‌ها، نیروی جاذبه بین کرات است. به چند حدیث که موارد مذکور را تایید می‌کنند توجه نمایید:
در کتاب توحید و حصال روایتی است از جابر بن یزید که از امام باقر (ع) در مورد آیه 15 سوره «ق» پرسید، حضرت فرمودند: ای جابر آیا گمان می‌کنی که خدا فقط این عالم واحد، کره زمین را خلق کرده و آیا فکر می‌کنی که او به جز شما بشری نیافرید به خدا قسم که خداوند هزار هزار عالم و هزار هزار آدم بیافرید که تو آخرین ایشان هستی و اینان نیز آدم‌اند.
· آیه 15 سوره ق، افعیینا بالخلق‌الاول بل هم فی‌لبس من خلق جدید.
مگر ما از آفریدن بار نخست عالم خسته شدیم ؟ نه همه این حرفها را مى دانند ولى نسبت به خلقت جدید در قیامت شک دارند.
امام صادق (ع) فرمودند: به غیر از این زمین شما، زمینی نورانی وجود دارد که نورش از آن است و در آن مردمی هستند که خدا را بندگی می‌کنند و چیزی را با او شریک نمی‌شوند. پشت سر این خورشید شما 40 خورشید دیگر (کنایه از کرات زیاد دیگر) نیز وجود دارد که مخلوقات زیادی در آن زندگی می‌کنند و غیر از این ماه شما 40 ماه دیگر نیز هستند که مخلوقاتی در میان آنان زندگی می‌کنند که اساساً اطلاع ندارند که آیا مخلوقاتی به نام آدم در زمین وجود دارد یا نه.
منبع : باشگاه خبرنگاران جوان
- تاریخ : جمعه ۱۲ آبان ۹۶
- ساعت : ۱۲ : ۳۴
- ادامه مطلب
- |
- نظرات [ ۰ ]
