space science

چرا نام راه شیری برای کهکشان ما انتخاب شده است؟

ما بر روی سیاره زمین، یعنی سیاره ای در میان هشت سیاره منظومه شمسی زندگی می کنیم. خورشید، ستاره منظومه شمسی، یکی از میلیارد ها ستاره کهکشانی است که به کهکشان راه شیری معروف شده. عمر کهکشان ما ۱۳.۲۱ میلیارد سال است و دیسکی با ۱۰۰۰۰۰ سال نوری قطر و ۲۰۰۰ سال نوری ضخامت می باشد. فاصله خورشید با مرکز کهکشان حدود ۲۷۰۰۰ سال نوری تخمین زده شده. ما می توانیم ستاره های کهکشان راه شیری را آسمان شب تماشا کنیم. در تابستان بخش مرکزی کهکشان، که در صورت فلکی عقرب و قوس قرار دارد، پدیدار می شود و کهکشان را مانند نواری نورانی در آسمان می بینیم. در زمستان نوار کهکشان راه شیری کم نور تر از تابستان دیده می شود، زیرا ما ستاره های لبه کهکشان را تماشا می کنیم.  

این جرم بزرگ، از هنگام کشف در سال ۱۹۳۰ تا ۲۴ اوت ۲۰۰۶ نهمین سیاره سامانه خورشیدی بود. اما اکنون بنا بر تعریف نوین اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی یک سیاره کوتوله و همچنین به عنوان نمونهٔ نخست از رده جدید اجرام فرانپتونی به شمار می‌رود.

ISS Live Full – HD Earth viewing   به شما اجازه می دهد ویدئوی زنده زمین را از ایستگاه فضایی بین المللی به طور مستقیم در گوشی یا تبلت اندروید خود تماشا کنید. ISS Live یک تجربه هیجان انگیز که در آن همه چیز به طور کامل فکر و طراحی شده است را به شما ارائه می دهد، برنامه کاملی که استریم ویدئو زمین را از حدود 400 کیلومتر بالاتر از آن همراه با گزینه های کاملا قابل تنظیم به شما نشان می دهد    . 

تولد یک ستاره :

1.       نواحی چگال درون ابر مولکولی :

درون یک ابر میان ستاره ای از گاز و غبار ، مواد در جهت های مختلف در حال حرکت هستند . برخورد های میان آن ها فشار رو به بیرون را به وجود می آورد که با کشش گرانش برابری کرده و در نهایت ابر در حالت پایدار قرار می گیرد . این تعادل تا زمانی بر قرار می ماند که رویدادی بیرونی مانند موج ضربة حاصل از انفجاری ابرنواختری به کمک گرانش آید و این تعادل را بر هم بزند .

چرخش  سریع مشتری به دور خود ، دمای درونی آن ، در کنار حرارتی که از خورسید دریافت می کند وقتی با باد های جو این سیاره ترکیب می شود نواحی پر آشوبی را در جو فوقانی سیاره به وجود می آورند . این نواحی میزبان توفان های بزرگی هستند که ظاهری بیضی گون و ابر مانند را روی چهرة مریی مشتری ایجاد می کنند . برخی از آن ها دوام اندکی دارند . اما برخی دیگر برای دهه ها باقی می مانند . بزرگترین و به نظر بادوام ترین آن ها لکة سرخ بزرگ است . این عارضه ای غول آسا است که در حدود دو برابر سیارة زمین بزرگی دارد و بزرگترین توفان شناخته شده در منظومة شمسی است . بیش از 300 سال است که این توفان در مشتری جریان دارد .