سیارک ها اجسام کوچکی هستند که از سنگ و فلزات تشکیل شده اند و به طور مستقل در مدار هایی به دور خورشید می چرخند . عمده این اجرام در محلی به نام کمربند اصلی تجمع یافته اند . بزرگترین این اجسام سِرِس است که در سال 1801 کشف شد و در سال 2006 در رده ی سیاره های کوتوله طبقه بندی شد .
نزدیک ترین همسایه ی زمین :
ماه ، کره ای سنگی ، خشک و سترون و با اندازه ای معادل یک چهارم زمین است . این تنها دنیایی غیر از زمین است که انسان بر آن قدم گذاشته است و هدفی آماده و بدیهی برای کاوش های فضایی به شمار می رفت . ماه و زمین از نظر گردش مداری به هم قفل شده اند . به این معنی که مدت زمان یک دور گردش وضعی ماه به دور خود با مدتی که این قمر باید یک دور به گرد زمین بگردد یکسان است . در نتیجه همیشه یک نیم کره ی ماه به سمت زمین است و از روی زمین فقط می شود یک سوی ماه را دید . گرانش اندک ماه به این معنی است که این قمر ، جوی بسیار نا چیز و رقیق دارد و عمده آبی که از لایه های داخلی آن به سطح رسیده اند ، تبخیر و در فضا پراکنده شده است . با توجه به عدم وجود جوی که قمر را در بر بگیرد ، دمای ماه ، در منطقه ی استوایی و در طول روز و شب حدود 280 درجه سانتی گراد نوسان دارد .
اورانوس
دنیایی آبی رنگ و بدون عوارض سطحی است که سیستمی از حلقه ها و خانواده ای از
اقمار آن را در بر گرفته اند . ظاهر غیر
ویژه آن فریبنده است و وضعیت لمیده و فصل های طولانی آن باعث تمایز آن از سایر
سیاره ها می شود .
ستاره دنباله دار هالی، یک ستاره دنباله دار بسیار درخشان است. ستاره دنباله دار جسمی یخی است که در یک مسیر بیضی شکل به دور خورشید حرکت می کند. ستاره دنباله دار هالی نامش را از ستاره شناسی به نام ادموند هالی ستاره شناس انگلیسی گرفته. هالی را حدود هر 76 سال یک بارمی توان از زمین دید. این زمان موقعی است که هالی از همیشه به خورشید نزدیک تر است. سفینه فضایی گیوتو Giotto در 14 مارس 1986 از نزدیک ستاره دنباله دار هالی عبور کرد.
با منظومه شمسی آشنا هستید و سیاره های آن را می شناسید و حتما تا به حال مقالات زیادی را در مورد آن مطالعه کرده اید. این نکته را می دانید که منظومه شمسی تنها نقطه ای در عظمت کهکشان راه شیری است و کهکشان راه شیری تنها ذره ای در دل آسمان بسیار پهناور خداوند است. در این مطلب نگاهی خواهیم داشت به تعدادی از بزرگترین و عظیم ترین مواردی که در آسمان ها وجود دارند.
